زمینه و هدف: اختلالات اسکلتی- عضلانی در بین دانش آموزان مدارس بسیار شایع می باشد. اعمال بار سنگین توسط کیف کولی مدرسه به نواحی گردن، شانه ها و ستون فقرات ممکن است منتج به بروز اختلالات اسکلتی-عضلانی در دانش آموزان شود. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی علائم اسکلتی- عضلانی و عوامل همراه آن در دانش آموزان شهر تهران صورت گرفت.روش بررسی: این مطالعه به روش مقطعی روی 340 دانش آموز مقطع دبستان و راهنمایی که مدارس آنها در 5 نقطه متفاوت جغرافیایی در شهر تهران قرار داشت، انجام شد. برای بررسی اختلالات اسکلتی- عضلانی از پرسشنامه نوردیک و برای مشخص شدن محل ناراحتی و دردهای اسکلتی- عضلانی در دانش آموزان از نقشه بدن (Body Map) استفاده گردید. همچنین برای انتخاب نمونه آماری مورد نیاز، روش نمونه گیری خوشه ای به کار برده شد. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل با سطح معنی داری p<0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بیشترین میزان اختلالات اسکلتی- عضلانی در ناحیه شانه با 37.9%، گردن 28.5%و در ناحیه کمر با 17.4% مشاهده گردید. اختلاف میانگین وزن کیف کولی مدرسه در نمونه هایی که اختلالات اسکلتی- عضلانی داشتند با افراد بدون اختلالات اسکلتی- عضلانی معنی دار بود (p<0.05).نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه، وزن کیف کولی ارتباط بسیار نزدیکی با اختلالات اسکلتی- عضلانی در ناحیه شانه، گردن و کمر دانش آموزان دارد. بنابراین اگرچه اعتقاد بر این است که این اختلالات منشا متفاوتی دارند، اما حمل کیف کولی سنگین توسط دانش آموز، یک مورد بسیار مشکوک در بروز این علائم می باشد.

مقدمه: تغییر در تحرک نابینایان موجب استرس بر بافتهای عضلانی استخوانی شده، به مرور زمان اختلالات متعدد عضلانی استخوانی را موجب می گردد. هدف از این مطالعه تعیین شیوع دردهای عضلانی استخوانی جانبازان نابینای کشور بود.مواد و روش کار: در این تحقیق از روش مورد پژوهی استفاده و اطلاعات لازم به روش پیمایشی از طریق معاینه و مصاحبه با آزمودنی ها جمع آوری شد. سپس به روش توصیفی - تحلیلی اطلاعات لازم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نمونه ها شامل 385 نفر جانباز نابینا از سطح کشور بود که در اردوی تفریحی درمانی جانبازان روشندل کشور در شهریور ماه 1384 در مشهد مقدس شرکت نموده بودند.نتایج: بر اساس یافته ها 63.63 درصد از جانبازان نابینای کشور از زانو درد، 35.84 از درد ستون فقرات کمری، 30.64 درصد از درد مفصل مچ پا، 30.12 درصد از درد مفصل شانه و 22.59 درصد از درد ستون فقرات پشتی و گردنی رنج می بردند.بحث و نتیجه گیری: شیوع دردهای مفصلی در نابینایان، از همتایان سنی خود بسیار بیشتر است و مداخله جدی در جهت پیشگیری، مراقبت و درمان با برنامه های آموزشی و درمانی را می طلبد.

مقدمه: نابینایی موجب نوع خاصی از تحرک با بدن خمیده و گام های کوتاه می گردد. این تغییرات تحرکی در نابینایان خاستگاه فشار بر بافتهای عضلانی استخوانی و اختلالات متعدد عضلانی استخوانی منتج از آن می گردد.هدف: هدف این مطالعه تعیین شیوع دردهای عضلانی استخوانی در جانبازان نابینای کشور می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی مقایسه ای داده ها با استفاده از پرسش نامه در 385 جانباز نابینای شرکت کننده در اردوی تفریحی درمانی جانبازان نابینای کشور در سال 1385 گرداوری گردید.نتایج: این مطالعه شیوع بالای دردهای عضلانی استخوانی را در جانبازان نابینا نشان داد. همچنین مطالعه حاضر شیوع بالای تغییرات وضعیتی را نشان داد.بحث: بر اساس یافته ها شیوع دردهای عضلانی استخوانی در جانبازان نابینا بالاتر است که باید برای برای پیشگیری و درمان مورد توجه قرار گیرد. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

سابقه و هدف: شاغلین در حرفه پرستاری در معرض عوامل خطر مختلفی که ناشی از شغل آن ها می باشد قرار می گیرند که می توانند باعث ایجاد ناراحتی های اسکلتی- عضلانی شوند. هدف از این مطالعه ارزیابی دقیق وضعیت های بدنی افراد در حین انجام وظایف و ارتباط آن با میزان شیوع ناراحتی های اسکلتی- عضلانی بوده است.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی و مقطعی، پرستاران از بیمارستان آموزشی ولایت دامغان، انتخاب و وارد مطالعه گردیدند. تعداد پرستاران مورد بررسی 48 نفر (آی سی یو 12، سی سی یو 12، جراحی 11 و اورژانس 13 نفر) بود. مشاهده وضعیت های بدنی افراد هنگام انجام کار با استفاده از تکنیک ارزیابی سریع تمام بدن و تعیین شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی با استفاده از پرسش نامه استاندارد شده نوردیک بررسی شد.یافته ها: نتایج ارزیابی وضعیت های بدنی با استفاده از تکنیک ارزیابی پوسچر ربا نشان داد که ریسک بروز علائم در حد بالایی قرار دارد (سطح ریسک 2 و 3). هم چنین شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی در مطالعه حاضر در نواحی کمر %58.3، گردن %50، زانو %33.3، شانه %10.41، مچ دست %10.41، پشت %8.3، قوزک پا %6.25 و ران %4.16 به ترتیب دارای بیش ترین فراوانی بوده است. بین میزان شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی با متغییرهای سن، شاخص توده بدنی و سابقه کار ارتباط معناداری مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که وضعیت بدنی در هر سطح ریسک و بدون در نظر گرفتن درگیری قسمت هایی از بدن ممکن است ریسک اختلالات اسکلتی- عضلانی را افزایش دهد. هم چنین لازم است در برنامه های آموزشی در روش های کاری ایمن عامل وضعیت بدنی مورد توجه قرار داده شود.

1زمینه و هدف: مطالعه بازنشستگی ورزشکاران حرفه­ای و پیامدهای ناشی از آن در سال­های اخیر، مورد توجه محققان قرار گرفته است. نظارت بر بیماری و مطالعات اپیدمیولوژیک یکی از عناصر اساسی تلاش­های همه جانبه برای محافظت از سلامت ورزشکاران می­باشد. روش : پرسشنامه محقق ساخته به منظور ثبت بیماری­های عضلانی- اسکلتی در رشته­های ورزشی والیبال، فوتبال و بسکتبال استفاده شد. در این پرسشنامه بیماری­های عضلانی- اسکلتی مهم و شدید براساس اولویت ثبت شد. ثبت بیماری­ها با توجه ناحیه و نوع بیماری بود. یافته ها: میزان بیماری­های عضلانی- اسکلتی به ازای هر 1000 ساعت تمرین در بین گروه­های مورد مطالعه نشان داد ورزشکاران پیشکسوت بسکتبال به ازای هر1000 ساعت تمرین(30/1±40/2)، کمتر از ورزشکاران والیبال(17/1 ±46/3) و فوتبال(84/0±98/3)، دچار بیماری­های عضلانی- اسکلتی بودند. شایع­ترین ناحیه بیماری در هر3 رشته مورد مطالعه زانو بود(4/9 درصد کل بیماری های ثبت شده). همچنین دردهای عضلانی- اسکلتی به عنوان شایع­ترین بیماری در ورزشکاران نشان داده شد(69/15درصد کل بیماری­های ثبت شده). نتیجه گیری: تغییراتی که با افزایش سن در ساختار عضلانی- اسکلتی افراد بوجود می­آید می­تواند افراد را مستعد بیماری­های عضلانی- اسکلتی کند و این احتمال در افرادی که به ورزش سالمندان می­پردازند بیشتر از سایر افراد است. با توجه به اینکه جمع­آوری داده­های مطالعه حاضر شامل 2 سال از همه گیری بیماری کرونا بود، این امکان وجود دارد که این امر بر روی نتایج حاصل از پژوهش اثر داشته و تغییراتی را در نوع فعالیت­ها و حتی سبک زندگی ورزشکاران بوجود آورده باشد. از اینرو این نیازمندی برای مطالعه بر روی اپیدمیولوژی بیماری­های عضلانی- اسکلتی در دوران پس از کرونا احساس می­شود

کارایی خانواده درمانگری شناختی ـ رفتاری در درمان اختلالهای روان تنی از نوع عضلانی، با استفاده از یک طرح تک آزمودنی از نوع A-B مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 3 نفر (2 مرد و 1 زن) مبتلا به اختلال روان ـ تنی عضلانی استخوانی (کمردرد و گردن درد) که به یک کلینیک خصوصی روان درمانگری ارجاع شده بودند، به عنوان گروه نمونه این پژوهش انتخاب شدند. پس از مصاحبه بالینی روان درمانگر، آزمودنیها به آزمونهای MMPI و SCL-90-R پاسخ دادند و سپس روش خانواده درمانگری شناختی ـ رفتاری در مورد آنها اجرا شد. نتایج آزمودنیها در پس آزمون کارایی بالای این روش درمانگری در حل تعارضها و مشکلات بین فردی از طریق آموزش مهارتهایی مانند حل مساله، برقراری ارتباط موثر، مقابله کارآمد و جرات ورزی را نشان داد. پیشنهاد می شود در پژوهشهای بعدی کارآیی سایر روشهای درمانگری از جمله دارو درمانگری، رفتار درمانگری و شناخت درمانگری فردی و گروهی بررسی و با یکدیگر مقایسه شود.

این گزارشی است از یک مورد نادر بالینی همانژیوم داخل عضلانی به همراه واکنش پریوستی در هر دو استخوان رادیوس و اولنا. خانم 38 ساله خانه دار با توده دورسواولنار دیستال ساعد از 1.5 سال قبل که در 2 ماه اخیر دردناک شده است به کلینیک مراجعه می نماید. تشخیص با کمک گرافی ساده و MRI گذاشته شد و با کمک بیوپسی اثبات گردید. درمان بر اساس حذف تمامی توده نسج نرم به همراه پریوست و قسمت های ضخیم شده استخوان صورت گرفت هم اکنون 4 سال پس از درمان هیچ گونه علایمی از بازگشت دیده نمی شود.

سابقه و هدف: اگر چه اختلالات اسکلتی عضلانی یکی از مشکلات اساسی، پرهزینه و جدی در پرستاران به عنوان یک گروه پرخطر شغلی شناخته شده است اما متاسفانه مطالعات اندکی به خصوص در ایران جهت شناخت علل آن انجام گرفته است. لذا این پژوهش به منظور بررسی شیوع اختلالات عضلانی اسکلتی و عوامل ارگونومیکی مرتبط با آن در کادر پرستاری انجام شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی مقطعی 400 نمونه به روش سرشماری از پرستاران بیمارستان های شهر آمل مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع آوری اطلاعات و مشخص شدن شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی از پرسشنامه تغییر یافته نوردیک و مطالعه ییپ استفاده شد.یافته ها: از میان واحدهای پژوهش مشخص شد 81% طی یک سال گذشته حداقل یک بار کمردرد، %29.5 مچ درد، 50% گردن درد، %35.5 شانه درد و %63.5 زانو درد را تجربه کرده اند. زن بودن شانس گردن درد و کمردرد را به ترتیب 122% و 203% افزایش می دهد. از میان عوامل ارگونومیکی مورد بررسی خم شدن لب تخت بیمار جهت انجام رویه های پرستاری شانس مچ درد را بیشتر می کند. همچنین جا به جا کردن وسایل بخش و بالا بردن دست ها بالاتر از سطح شانه نیز شانس ابتلا به گردن درد را بیشتر می کند. از طرفی دیگر جابه جا کردن وسایل بخش شانس ابتلا به شانه درد را افزایش می دهد. در نهایت خم شدن جهت بلند کردن اشیا از کف اتاق شانس کمردرد را بیشتر می کند.نتیجه گیری: اختلالات عضلانی اسکلتی یکی از جدی ترین مشکلات حرفه پرستاری است که با عوامل متعددی نظیر خم شدن، انتقال بیماران، جا به جا کردن وسایل بخش، کمک به بیماران جهت حمام دادن، بلند کردن بار و وسایل بخش همراه است. بنابراین تعدیل و اصلاح عوامل ایجادکننده و آموزش پرستاران جهت استفاده از وسایل کمک حرکتی در بخش ها به منظور کاهش عوارض ناشی از آن می تواند موثر باشد.

مقدمه: استفاده از رایانه بدون توجه به ارگونومی ممکن است منجر به مشکل بهداشتی، ناراحتی بلندمدت، ناتوانی جسمی و از دست رفتن روزهای کاری شود.هدف: بررسی اثربخشی مداخله مبتنی بر تلفیق نظریه رفتار برنامه ریزی شده و مرحله های تغییر در اصلاح وضعیت بدنی، عوامل خطر ارگونومی و شدت دردهای اسکلتی عضلانی در کاربران رایانه.مواد و روش ها: در این مطالعه کنترل شده تصادفی نیمه تجربی، 75 نفر از کاربران به دو گروه تقسیم شدند، در گروه اول مداخله آموزشی تئوری محور بر اساس سازه های نظریه رفتار برنامه ریزی شده و الگوی مرحله های تغییر اعمال شد و گروه دوم، گروه کنترل ((n=75 بود. هر دو گروه در شروع مطالعه، 3 و 6 ماه بعد از مداخله ارزیابی شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل: روش ارزیابی سریع اندام فوقانی برای تعیین حالت  کاری اندام فوقانی، پرسشنامه خود اجرا که سازه های تئوری رفتاری برنامه ریزی شده را اندازه گیری می کند، الگوریتم مرحله های تغییر و آزمون دانش ارگونومی و VAS برای ارزیابی شدت درد اسکلتی- عضلانی بود. مداخله شامل دو جزء بروشور اطلاعاتی منطبق بر مرحله و مشاوره آموزش پیشگیرانه فردی بود.نتایج: گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل نمره های بالاتری را در آگاهی، نگرش، کنترل رفتاری درک شده، قصد و همین طور رعایت پوسچر طبیعی به عنوان رفتار هدف داشتند (p<0.05). همچنین، یافته ها نشان دهنده کاهش معنی دار شدت درد اسکلتی عضلانی بود (p<0.05). در پی گیری های 3 و 6 ماه بعد از مداخله، بین دو گروه در سازه هنجار انتزاعی تفاوت معنی دار دیده نشد. مداخله نتوانست سطح خطر RULA را با حوزه پایین و خیلی پایین (سطوح 1 و 2) کاهش دهد و تنها آن را به سطح خطر متوسط رساند.نتیجه گیری: اگر آموزش ارگونومی پیشگیرانه به عنوان جزیی از مداخله های چندبخشی باشد که دست کم دو مورد از موارد آنالیز و حذف عوامل خطر، کنترل های مهندسی و کنترل های اجرایی را دربر داشته باشد، موفق تر خواهد بود.